Ο Αργύρης εδώ και λίγες μέρες πήρε υπολογιστή και κάνει τα πρώτα του βήματα. Πειραματίζεται και ψάχνει. Ψάχνοντας για τον καιρό της Ζαγοράς βρέθηκε μπροστά σε ένα κυκλάμινο του βουνού. Δεν ξέρει γιατί, αλλά το ένστικτό του πήγε στην Κατερίνα, μια συμμαθήτριά του, που είχε 30 χρόνια να δει. Ήταν 1978 και τώρα είναι 2008. Έψαξε καλύτερα και βεβαιώθηκε ότι πρόκειται για την ίδια.
Λογικά, χάρηκε. Της έστειλε αμέσως μέιλ με πολλές φωτογραφίες και περίμενε απάντηση. Εκείνη, μόλις είδε το όνομά του, δεν το πίστευε. Με τόσα που έχει δει στο ίντερνετ, θα μπορούσε να είναι συνωνυμία ή και ψευδώνυμο.
Του έγραψε «ευχαριστώ για τις φωτογραφίες» και στο τέλος τον ρώτησε «αν έχει κάποια σχέση με Ζαγορά».
Αυτό ήταν! Τα μέιλ και τα τηλέφωνα πήραν φωτιά.
«Αν εσύ είσαι εσύ, εγώ είμαι εγώ!» μου έγραψε ο Αργύρης και τρελάθηκα!
Η χαρά μου απερίγραπτη. Ήμασταν παιδιά και γεράσαμε. Τόσα χρόνια!
Μεγάλη η συγκίνηση!
Σήμερα μ’ έβαλε να σκαλίσω το παρελθόν, να βρω φωτογραφίες και εκθέσεις…
Ακόμα περιμένει απάντηση στο μέιλ του. Δεν ξέρει ότι εγώ θα του την φέρω από δω!
ΜΗΝΥΜΑ
Αργύρη, αυτά δεν μου τα ζήτησες, αλλά τα έβαλα εγώ για να σε προκαλέσω!
Να θυμηθείς ότι γράφεις πολύ ωραία και να ανοίξεις μπλογκ το γρηγορότερο, για να μας βάζεις φωτογραφίες της Ζαγοράς, εφόσον μένεις εκεί, γιατί εγώ έρχομαι για λίγο και σαν κλέφτης!
Θα χαρούν πολύ οι φίλοι μου να σε γνωρίσουν και να δουν τι παιδιά βγάζει η Ζαγορά!
Κι άλλη μια πρόκληση:
Το σχόλιό σου για το τι γράφαμε τότε, πριν συναντήσουμε τη ζωή, εδώ παρακαλώ και όχι στο μέιλ!
Καλώς ήρθες στη ζωή μου και στον κόσμο του ίντερνετ, Αργύρη!
