Σημαδεμένα χείλη...

Πριν από λίγο γύρισα, δεν ξέρω που να πάω...
Το τραγούδι το λέει.
Ήρθα εδώ, μόλις, μετά το Νοσοκομείο. Έκλαψα πολύ, πόνεσα πολύ, φοβήθηκα πολύ.
Μ' αρέσει που χθες τραγουδούσα "τα χείλη σου, τα χείλη σου..."
και τώρα με τεσσερα ράματα στα χείλη μου, κλαίω και σας γράφω.
Από δω και πέρα θα σας τραγουδάω με σημαδεμένα χείλη.
Φρόντισε ο Ουντέζε μας πάλι γι' αυτό.
Θα μου περάσει...
Ήταν μεγάλο το σοκ παιδιά!
Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος!
Ευτυχώς, μέχρι εκεί! Ελπίζω...
Να είστε καλά όλοι σας και να προσέχετε!
Είναι πολύ ανάποδες αυτές οι μέρες.

ΘΕΕ, Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που ήταν μέχρι εκεί!