Εκ βαθέων

Ο/Η miaarkoudapouthneleganbetty είπε...
Τόσον καιρό λοιπόν και δεν είχα καταλάβει γιατί είχες δημιουργήσει αυτό το ΤΟΣΟ χαώδες blog, για την ακρίβεια το τόσο χαώδες σύνολο blogs! Έλαβα την απάντησή μου σήμερα!Μα είχα τόσο πολύ προβληματιστεί από την απόφασή σου να "καταδικάζεις" σε απανωτά κλικ τους αναγνώστες σου... δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Έμπαινα και έβγαινα!


Εν πάση περιπτώσει, εφόσον αντελήφθην σήμερα ότι όλα αυτά προέρχονται από ελλιπείς γνώσεις σου περί τους Η/Υ και τα blogs, επίτρεψέ μου και μια άλλη παρατήρηση. Εξίσου κουραστικό είναι να μπαίνεις σε ένα blog και αυτό το blog να σε παραπέμπει σε άλλων τα blogs. Υποτίθεται ότι μπαίνω εδώ για να δω τι έχεις να πεις εσύ όχι ο άλλος. Εάν θέλεις κάτι να προτείνεις βάλε το στα links. Τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ...


Να ΄σαι καλά! Και εάν κάπου μπορούμε να βοηθήσουμε να μας το λες!
16 Απρίλιος 2008 9:48 μμ

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ
Με αφορμή το σχόλιο αυτό της Μπέττυ βρήκα την ευκαιρία να πω μερικά πράγματα που με προβληματίζουν και με αγχώνουν εδώ και καιρό. Ευχαρίστησα την Μπέττυ για την παρατήρηση, την ευχαριστώ κι από δω.
Το θέμα σηκώνει πολύ συζήτηση, αλλά θα προσπαθήσω να μην σας κουράσω και να τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται.

Ίσως αν ήταν άλλη ή άλλος στη θέση μου να απαντούσε:
Έτσι μ’ αρέσει εμένα κι αν σ’ αρέσει, έρχεσαι στην σελίδα μου!»

Επειδή όμως εγώ δεν είμαι άλλη και είμαι η Κατερίνα, θα μιλήσω εκ βαθέων και θα τα πάρω απ’ την αρχή.
Έμαθα για τα μπλογκ τον Απρίλιο του 2006. Κάποιες κοπέλες απ’ την Αθήνα, μου άνοιξαν το κυκλάμινο τον Μάιο του 2006 και δεν ήξερα καν πώς να το χειριστώ. Δεν θυμόμουν τίποτα απ’ τα Αγγλικά του Σχολείου, δεν είχα ιδέα περί υπολογιστών, πέρα από κειμενογράφο, πόσο μάλλον από ίντερνετ.
Για πολύ καιρό παιδεύτηκα πολύ, αλλά μετά, με την βοήθεια τεχνικού (που φυσικά πλήρωνα) έμαθα περισσότερα πράγματα. Κι εκείνος όμως, ήξερε λίγα Αγγλικά και δεν είχε ιδέα από μπλογκ. Άλλωστε τότε ήταν όλα στα Αγγλικά και ο παλιός ο μπλόγγερ πολύ πιο δύσκολος. Πολλές φορές ζητούσα πληροφορίες και απ’ τους άλλους μπλόγγερς και τους ευγνωμονώ ακόμα που με βοήθησαν.


Στην αρχή, στο παλιό μπλογκ (το σβησμένο – άλλη ιστορία αυτή) έγραφα άνετα κάθε σκέψη μου. Μετά όμως, που λόγω του βιβλίου μου «Γράμμα στη μάννα με δύο ν» αποκάλυψα το όνομά μου, τα πράγματα άλλαξαν κατά πολύ. Ένιωθα εγκλωβισμένη και το έλεγα πολύ συχνά. Ωστόσο, επειδή είμαι αυθόρμητος τύπος, πολλές φορές έγραφα σκέψεις μου ή προσωπικά μου προβλήματα.
Τότε όμως τα μπλογκς δεν ήταν γνωστά στον πολύ κόσμο. Τώρα τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Διαβάζουν την σελίδα μου, όχι μόνο γνωστοί, συγγενείς ή φίλοι. Την διαβάζουν και άλλοι άνθρωποι που εύκολα παρεξηγούν ή θυμώνουν ή θίγονται ή κατακρίνουν. Αυτό το εμπέδωσα καλά τώρα πια και είμαι πολύ προσεκτική σε ότι δημοσιεύω.


Το πρόβλημά μου, εκείνο που δεν μ’ αρέσει δηλαδή τους τελευταίους μήνες, είναι που κάποιοι άνθρωποι βλέπουν τα μπλογκς σαν διαφήμιση κι επειδή εγώ είμαι «παλιά», ζητούν από μένα να διαφημίσω το μαγαζί τους, τη δουλειά τους ή το μπλογκ τους. Πολλές φορές έχω έρθει σε δύσκολη θέση και στο βάθος στεναχωριέμαι, αλλά το κυκλάμινο δεν είναι διαφημιστικό κέντρο. Είναι μια δική μου γωνιά που «στοιβάζω» ότι θέλω. Σκέψεις, φωτογραφίες, βιβλία, αποκόμματα εφημερίδων και ότι άλλο θα φύλαγα στο μπαούλο μου...


Πολλές φορές κάνω λινγκ σε σελίδες φίλων, επειδή το θέλω εγώ. Είδα εκεί κάτι που μ’ ενδιέφερε και μεταξύ αστείου και σοβαρού κάνω και τον ντελάλη. Απ’ την άλλη είναι και ένας τρόπος στήριξης σε ένα νέο μπλογκ ή σ' ένα φίλο κι εμένα μ’ αρέσει να στηρίζω, όπου μπορώ.


Το ίδιο κάνω και για τα βιβλία. Ξέρω ότι είναι ένα είδος διαφήμισης, μα αν δεν κάνουμε έτσι, ποιος θα στηρίξει τα βιβλία που πάνε κατά διαόλου;


Εδώ θέλω να πω, πως ότι κάνω μόνη μου, γουστάρω και το κάνω. Ότι μου ζητούν όμως στα μέιλ, είτε πλαγίως, είτε στα ίσια και εν ψυχρώ και γενικώς οι "παραγγελιές", μ’ ενοχλούν πολύ και με στεναχωρούν συγχρόνως. Έχω παρεξηγηθεί τελευταίως για αρνήσεις μου, είτε σε μέιλ, είτε προφορικά.


Ξέρω ότι η παλιά αίγλη των μπλογκ χάθηκε, (έχουν γίνει διαφημιστικά κέντρα) αλλά κάτι που δεν με εκφράζει και με είδος παραγγελιάς, δεν θα το κάνω ποτέ!
Αν ήταν, θα έβαζα και διαφημίσεις ή θα έβρισκα ένα τρόπο να τα οικονομάω απ’ το μπλογκ και να μη ξενυχτάω τζάμπα.


Απ’ την άλλη, είμαι πολύ φιλότιμος άνθρωπος και ευαίσθητος. Στεναχωριέμαι. Θα προτιμούσα να μη με ξέρει κανείς και να μην είχα αυτά τα προβλήματα.
Πολλές φορές θέλησα να το κλείσω, αλλά πάντα κάτι με κρατάει. Προκειμένου να έρχομαι σε δύσκολη θέση, καλύτερα να μην έχω μπλογκ. Απ’ την άλλη σκέφτομαι, όταν θα έχω κάποια πράγματα να πω σαν Κατερίνα, που θα τα λέω; Έτσι κι εγώ βάζω φωτογραφίες και παραπέμπω όλο και πιο συχνά σε άλλα μπλογκ. Όχι όμως γιατί μου το ζήτησαν, αλλά γιατί το θέλω. Κι έπειτα, (όπως είπα προχθές στον Στράτο, διαφορετικό κοινό έχει ο καθένας μας), οπότε όλο και κάποιος ενδιαφέρεται για κάποιο απ’ τα θέματά μου, κι ας μην είναι προσωπικά μου.


Πάντως, για ποικιλία, δεν μπορείς να πεις Μπέττυ μου! Αν και δεν σε είχα ξαναδεί στα μπλογκ μου. Τόσο πολύ κουραστική έγινα, που ερχόσουν και δεν σταμάτησες ούτε μια φορά; Καλά που το έγραψες, για να καταλάβουν κάποιοι! Αν έβαζα ότι μου πρότειναν, να έβλεπα τι θα έλεγες! Πάντως, μη κοιτάς που εσύ είσαι μπλόγγερ και σερφάρεις και μαθαίνεις τα νέα σε άλλα μπλογκ. Υπάρχει κόσμος εδώ στην επαρχία, που πάει μόνο στη σελίδα μου, κι από κει μαθαίνει κι άλλα πράγματα από μένα, πέρα απ' το τι ώρα κοιμήθηκα... και δεν είχα κάτι καλύτερο να κάνω. (Επί τη ευκαιρία τους ενημερώνω και γι' αυτό, ότι το κάνω νωρίτερα ή αργότερα!)


Τώρα, αν βάλω τα λινγκ δίπλα, όπως λες, λίγοι τα δίνουν σημασία. Άσε που εγώ βάζω "τιμής ένεκεν" όλους όσους μου έγραψαν και όχι ποιους διαβάζω ή συμπαθώ (κι αυτό από λεπτότητα), οπότε γίνεται τηλεφωνικός κατάλογος.
Κάποτε μία κυρία μου είχε κάνει παρατήρηση γι’ αυτό. "Καταντάει διαφημιστικό κέντρο μου είχε πει κι εσύ είσαι συγγραφέας!"


Συγγραφέας!
Αλήθεια! Ποιος το θυμάται αυτό; Εδώ εγώ και το ξέχασα! Δεν νομίζω να έχω μιλήσει τόσο πολύ γι’ αυτό, ενώ θα μπορούσα να σας ζαλίσω.


Ξέρεις Μπέττυ, απευθύνομαι σε σένα τώρα, γιατί μ’ αρέσει να ξέρω ότι απευθύνομαι κάπου. Κάποτε έγραφα πολύ. Και τώρα γράφω, αλλά λιγότερο. Πότε στο ημερολόγιο και πότε σε άλλα σκόρπια και με ψευδώνυμα μπλογκ. Περνάω μια φάση περισυλλογής (διαρκείας) και αποτυπώνω σκέψεις στις φωτογραφίες. Κάποτε, σε δύσκολες πάλι εποχές της ζωής μου, έκανα παζλ. Εκεί κι αν "κατέγραψα" πράγματα και καταστάσεις!
Αυτές είναι οι άγραφες γραφές μου με κώδικες.
Άλλωστε, κι αυτά που έγραψα και έγιναν βιβλία, αυτά που έβγαζα μόνη μου εξαντλήθηκαν, αλλά το άλλο, που ήταν σκοπός ζωής για μένα, είναι στην αποθήκη του εκδότη μου κι ακόμα περιμένω ένα τηλέφωνο.


Τι να λέει, Μπέττυ μου;
Απογοήτευση από παντού. Η ζωή έχει δυσκολέψει. Ότι έλαμπε και θαύμαζα γύρω μου αποδείχτηκε φούσκα, (βλέπε Ολυμπιονίκες, δημοσιογραφία, κ.λ.π.), τι να γράψω; Καλύτερα να σιωπώ και να φωτογραφίζω λουλούδια!


Μ’ αρέσει το "περιληπτικά" στην αρχή!
Σκέψου πόσο μεγάλη ανάγκη γραφής έχω!

Ότι ξέχασα ή ότι δεν προλαβαίνω, το συζητάμε στα σχόλια.
Πήγε 4 και 25! Αύριο δουλεύω!

Μπορεί να άργησα λίγο, αλλά σου απάντησα απόψε. Δεν πρέπει να έχεις παράπονο!