Ξύπνησε και έτρεξε στον υπολογιστή. Σε λίγο θα ήξερε όλη την αλήθεια.
Σε λίγο θα ήξερε πολύ περισσότερα για τους φίλους bloggers που συμμετείχαν με τις ιστορίες τους στο βιβλίο των bloggers, που έχει κυκλοφορήσει εδώ και καιρό, και μάλιστα μέρος των εσόδων της έκδοσης θα διατεθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Ίδρυμα «Αναπηρία Τώρα»!
Σε λίγο θα ήξερε πολύ περισσότερα για τους φίλους bloggers που συμμετείχαν με τις ιστορίες τους στο βιβλίο των bloggers, που έχει κυκλοφορήσει εδώ και καιρό, και μάλιστα μέρος των εσόδων της έκδοσης θα διατεθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς στο Ίδρυμα «Αναπηρία Τώρα»!
Εκείνη αν και blogger, δεν ξέρει ποιανού ήταν η ιδέα. Ήταν των εκδόσεων ΣΟΚΟΛΗ – ΚΟΥΛΕΔΑΚΗ ή ήταν μια πρωτοβουλία των ίδιων των Bloggers;
Όπως και να ‘χει όμως, ήταν μια πολύ καλή ιδέα και μπράβο σε όλους τους!
Το βιβλίο έχει καιρό που κυκλοφόρησε, αλλά εκείνη τώρα κατάφερε να το πάρει και να το διαβάσει. Κύριος λόγος η δουλειά της. Όταν εκείνη δεν δουλεύει είναι κλειστά τα μαγαζιά και το αντίθετο. Δεύτερος λόγος είναι και τα οικονομικά, γιατί ο χειμώνας και τα έξοδά του είναι πάντα πολλά… (Πέφτει οικονομία, ακόμα και στα βιβλία!)
Εκείνη, χθες ήταν πολύ χαρούμενη που είχε στα χέρια της αυτό το βιβλίο. Της λείπουν πολύ τα blogs στη δουλειά της και διαβάζοντας αυτές τις σελίδες, ένιωσε σα να σερφάρει από το σπίτι.
Διάβαζε αργά και το ευχαριστήθηκε πολύ! Είδε πως δεν υπήρχε καμία σχέση το διάβασμα στην οθόνη, που συνήθως πάντα είναι βιαστικό λόγω έλλειψης χρόνου, με το διάβασμα ενός βιβλίου.
Συνειδητοποίησε για άλλη μια φορά, πως οι bloggers γράφουν πολύ ωραία και δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απ’ τους άλλους συγγραφείς, τους αναγνωρισμένους.
Σκέφτηκε ότι οι bloggers δεν είναι τελικά μόνο bloggers, αλλά νέοι συγγραφείς, με πολύ ταλέντο και μεράκι.
Μόνο που το πλήθος δεν τους ξέρει, ακόμη.
Θα τους μάθει όμως! Αυτό είναι σίγουρο!
Κι αυτό το βιβλίο βοηθάει τους συγκεκριμένους πολύ! Και όχι μόνο! Όλη την μπλογκόσφαιρα βοηθάει!
Εκείνη διάβασε όλες τις ιστορίες και είδε πως οι περισσότερες ξεκίναγαν με δυο φράσεις:
«Ξύπνησε και έτρεξε στον υπολογιστή. Σε λίγο θα ήξερε όλη την αλήθεια».
Της άρεσε πολύ αυτό. Ένιωσε σα να έβαλαν στους φίλους της τους bloggers να συμμετέχουν σε μια ομαδική εργασία κι εκείνοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Έδεσαν την ιστορία τους με τις σκέψεις τους και το θέμα, όπως έκαναν κάποτε στο σχολείο με την Έκθεση.
Όλοι οι συμμετέχοντες και οι ιστορίες τους βραβεύτηκαν και έγιναν βιβλίο! Τι ποιο ωραίο!
Θα τους μάθει όμως! Αυτό είναι σίγουρο!
Κι αυτό το βιβλίο βοηθάει τους συγκεκριμένους πολύ! Και όχι μόνο! Όλη την μπλογκόσφαιρα βοηθάει!
Εκείνη διάβασε όλες τις ιστορίες και είδε πως οι περισσότερες ξεκίναγαν με δυο φράσεις:
«Ξύπνησε και έτρεξε στον υπολογιστή. Σε λίγο θα ήξερε όλη την αλήθεια».
Της άρεσε πολύ αυτό. Ένιωσε σα να έβαλαν στους φίλους της τους bloggers να συμμετέχουν σε μια ομαδική εργασία κι εκείνοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Έδεσαν την ιστορία τους με τις σκέψεις τους και το θέμα, όπως έκαναν κάποτε στο σχολείο με την Έκθεση.
Όλοι οι συμμετέχοντες και οι ιστορίες τους βραβεύτηκαν και έγιναν βιβλίο! Τι ποιο ωραίο!
Εκείνη «ζήλεψε» λίγο, αλλά πολύ το χάρηκε! Τέτοιες εξελίξεις πάντα τις χαίρεται. Γενικώς της αρέσει να αποκαλύπτονται νέα ταλέντα, γιατί τα «εμπόδια» είναι πολλά μπροστά τους και το βρίσκει άδικο.
Στο πρωτότυπο αυτό βιβλίο, συμμετείχαν οι:
Το site των δημιουργών, με το σημείωμά του: http://www.artbomber.com/
Μια διαφορετική ημέρα
Πλησίασε και το πήρε στα χέρια του περισσότερο από περιέργεια, παρά από κάποιο αίσθημα βιβλιοφιλίας. Το άνοιξε και στην πρώτη σελίδα διάβασε μια λέξη: BookCrossing. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη γι’ αυτόν, γιατί μόλις εχθές διάβαζε σ’ ένα βρετανικό ειδησεογραφικό site γι’ αυτή τη φοβερή μόδα των περιπλανώμενων βιβλίων. Αναγνώστες άφηναν αγαπημένα τους βιβλία σε πάρκα όλου του κόσμου, όποιος τα έβρισκε τα διάβαζε και τα άφηνε με τη σειρά του σε όποιο πάρκο ήθελε αυτός, για να τα ανακαλύψει ένας επόμενος περαστικός. Κάποια από τα βιβλία αυτά έκαναν τεράστιες αποστάσεις, είχαν έναν δικό τους κωδικό αναγραφόμενο στην πρώτη ή την τελευταία σελίδα, μαζί με τις πόλεις όπου είχαν ταξιδέψει.
Σελ. 11 Ανδρέας Μπελεγρής
Και τ’ όνομά μου είναι… ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Δεν θέλεις να δουλέψεις μαζί μου. Το καταλαβαίνω.
Θέλεις να ζήσεις καθαρά –λες- στην ανωνυμία, στο τίποτα.
Δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν με αφορά.
Θες την ομορφιά σου να τη χαρεί ένας σύζυγος, ένα σπίτι, δικά σου μόνο παιδιά. Δικό σου θέμα.
Δεν θέλεις –λες- λεφτά, στολίδια, μοντάζ, προβολείς, προβολή (χα!), εκμαυλισμό…
Δεν θέλεις –λες- να σε αναγνωρίζουν στο δρόμο, να σε δείχνουν, να σε σχολιάζουν ψιθυριστά. Θα τρελαθείς. Σωστά; Έτσι δεν είπες; Μπράβο σου. Good girl!
Θες να πεθάνεις μόνη, με ησυχία, με σιωπηλή, γι’ αυτό πανάκριβη, αξιοπρέπεια.
Σελ. 19 http://www.koptoraptou.blogspot.com/ – www.mediablog.gr/koproraptou
Μια ταυτότητα για την Έλλη
«Δεν υπάρχεις. Δεν μπορεί να υπάρχεις», ψέλλισε εκείνη.
Υπάρχω, γιατί θέλεις να υπάρχω», απάντησε κοφτά.
Σελ. 22 http://www.orestis.blogspot.com/
Το ξύπνημα
Πλησίασε διστακτικά και από απόσταση ασφαλείας προσπάθησε να δει τι έγραφε το πανό… Μετά βίας τα μυωπικά μάτια του διέκριναν τη γραμμένη με έντονο κόκκινο χρώμα φράση: «Κάτω τα χέρια από τα blogs».
Σελ.25 http://ninemos.blogspot.com/
Το χρονικό ενός καμένου χωριού
Το site των δημιουργών, με το σημείωμά του: http://www.artbomber.com/
Μια διαφορετική ημέρα
Πλησίασε και το πήρε στα χέρια του περισσότερο από περιέργεια, παρά από κάποιο αίσθημα βιβλιοφιλίας. Το άνοιξε και στην πρώτη σελίδα διάβασε μια λέξη: BookCrossing. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη γι’ αυτόν, γιατί μόλις εχθές διάβαζε σ’ ένα βρετανικό ειδησεογραφικό site γι’ αυτή τη φοβερή μόδα των περιπλανώμενων βιβλίων. Αναγνώστες άφηναν αγαπημένα τους βιβλία σε πάρκα όλου του κόσμου, όποιος τα έβρισκε τα διάβαζε και τα άφηνε με τη σειρά του σε όποιο πάρκο ήθελε αυτός, για να τα ανακαλύψει ένας επόμενος περαστικός. Κάποια από τα βιβλία αυτά έκαναν τεράστιες αποστάσεις, είχαν έναν δικό τους κωδικό αναγραφόμενο στην πρώτη ή την τελευταία σελίδα, μαζί με τις πόλεις όπου είχαν ταξιδέψει.
Σελ. 11 Ανδρέας Μπελεγρής
Και τ’ όνομά μου είναι… ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Δεν θέλεις να δουλέψεις μαζί μου. Το καταλαβαίνω.
Θέλεις να ζήσεις καθαρά –λες- στην ανωνυμία, στο τίποτα.
Δεν καταλαβαίνω, αλλά δεν με αφορά.
Θες την ομορφιά σου να τη χαρεί ένας σύζυγος, ένα σπίτι, δικά σου μόνο παιδιά. Δικό σου θέμα.
Δεν θέλεις –λες- λεφτά, στολίδια, μοντάζ, προβολείς, προβολή (χα!), εκμαυλισμό…
Δεν θέλεις –λες- να σε αναγνωρίζουν στο δρόμο, να σε δείχνουν, να σε σχολιάζουν ψιθυριστά. Θα τρελαθείς. Σωστά; Έτσι δεν είπες; Μπράβο σου. Good girl!
Θες να πεθάνεις μόνη, με ησυχία, με σιωπηλή, γι’ αυτό πανάκριβη, αξιοπρέπεια.
Σελ. 19 http://www.koptoraptou.blogspot.com/ – www.mediablog.gr/koproraptou
Μια ταυτότητα για την Έλλη
«Δεν υπάρχεις. Δεν μπορεί να υπάρχεις», ψέλλισε εκείνη.
Υπάρχω, γιατί θέλεις να υπάρχω», απάντησε κοφτά.
Σελ. 22 http://www.orestis.blogspot.com/
Το ξύπνημα
Πλησίασε διστακτικά και από απόσταση ασφαλείας προσπάθησε να δει τι έγραφε το πανό… Μετά βίας τα μυωπικά μάτια του διέκριναν τη γραμμένη με έντονο κόκκινο χρώμα φράση: «Κάτω τα χέρια από τα blogs».
Σελ.25 http://ninemos.blogspot.com/
Το χρονικό ενός καμένου χωριού
Η καταστροφή είναι πέρα από κάθε σκέψη, από κάθε φαντασία. Παρθένα δάση εκατοντάδων χρόνων, σπίτια, περιουσίες, άνθρωποι. Κανένας απολογισμός δεν θα φθάσει ποτέ για να μετρηθεί το τι χάθηκε.
Σελ.31 http://yiannisight.blogspot.com/
Natasha. Ξέρεις, με το «σ» παχύ
Και η Νατάσα εκεί έξω –«έξω» στην κυριολεξία- απροστάτευτη, να πολεμά να θρέψει ένα παιδί, ίσως και τους γονείς της, που γνωρίζουν από πού έρχονται τα λεφτά…
Σελ.37 ΑΚΗΣ ΦΟΥΝΤΙΑΔΗΣ
Το μήνυμα
Λέξεις και ανάσες που για χρόνια έμειναν στοιβαγμένες σε υγρά βλέμματα, είχαν απελευθερωθεί σαν ατίθασοι άνεμοι από τον ασκό της μοίρας, για να σαρώσουν τα πάντα…
Σελ.40 http://www.nallotinos.blogspot.com/
Όμορφη μέρα
Σελ.47 http://www.ellinikosdiplos.blogspot.com/
Αντίο θλίψη
Μπορεί το όνειρό μου να ήταν προφητικό… Αλλά θέλω σαν τρελή την μάνα μου πίσω… να με αγαπάει και να μου το δείχνει…
Σελ.51 http://talisler-talisker.blogspot.com/
Τυφλή εμπιστοσύνη
Ήταν εκεί. Στο σταθμό. Τον έβλεπε. Τον αναγνώρισε. Από το περπάτημά του. Το ανάστημά του. Το πρόσωπο ήταν θολό. Αλλά, πέρα απ’ αυτό, ήταν σίγουρη. Ο άντρας της ήταν στο μετρό. Ανάμεσα στους νεκρούς ή τους τραυματίες άραγε;
Σελ. 57 http://www.spitogata.blogspot.com/
Απώλεια λήθης
Τόσα χρόνια μετά… και ακόμα ξερνάω τα κομμάτια σου. Λες και έχεις σπάσει μέσα μου σαν καθρέφτης σε μικρά μικρά κομματάκια, και, όπου και να κοιτάξω, ξεπροβάλλεις εσύ.
Σελ.59 http://www.tradescadia.blogspot.com/
Έξω
Σήκωσε το βλέμμα του και αντίκρισε το «έξω». Εκεί ήταν όλες οι απαντήσεις. Εκεί θα τα μάθαινε όλα.
Σελ.61 AKA ARGOS
«Παρ’ τα πουτάνα»
Όσοι αριθμοί είχαν τέσσερα ψηφία με αριθμούς 1812 (όπως και η Νέλη), με το που θα απαντούσαν οι κάτοχοί τους στην επόμενη κλήση, η έκρηξη ήταν θέμα δευτερολέπτων.
Σελ.65 http://www.bladewalker11.blogspot.com/
Πτήση ζωής
Ο φόβος της για τα αεροπλάνα δεν την άφηνε ποτέ να κοιμηθεί, κι έτσι, και σ’ αυτό το ταξίδι, παρακολουθούσε στη μικροσκοπική οθόνη μπροστά της τη διαδρομή από την Αίγυπτο προς την Αθήνα.
Σελ. 67 http://www.ang3lian.blogspot.com/
Ανάσα ζωής
«Η προδοσία δεν… Το Πρέπει πάνω απ’ όλα… Ο άνθρωπος οφείλει… Αυτές είναι αξίες σύμφυτες με…»
Σελ.73 http://harishome.blogspot.com/
«Η προδοσία δεν… Το Πρέπει πάνω απ’ όλα… Ο άνθρωπος οφείλει… Αυτές είναι αξίες σύμφυτες με…»
Σελ.73 http://harishome.blogspot.com/
Πέρα από το όνειρο
Στα όνειρά της γίνονταν όλες οι επιθυμίες της πραγματικότητα.
Σελ.76 http://www.koulesistories.blogspot.com/
«Υπόγεια κίνητρα, το αν-ικανό σκοτεινό μέρος ή, αλλιώς, κάπου στο κέντρο της πόλης»
Ζήση μου, γιατί επιμένεις να κρεμάσεις τον πίνακα;
ΣΕλ.85 http://www.zillinmilesaway.wordpress.com/
Το βελούδινο πασουμάκι
Αλλά εγώ βρισκόμουν μακριά πολύ. Χιλιόμετρα. Δίχως υπολογιστή, με φραγή σε sms και εισερχόμενες, με τις πατούσες βυθισμένες στην άμμο, πλάι σε μια καταγάλανη θάλασσα. Και γελούσα… γελούσα…
Σελ.90 http://metofeggariagalia.blogspot.com/
Το θύμα
Κι εκείνος που νόμιζε πως ο αθλητισμός έπλαθε χαρακτήρες….Του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Στη σκέψη ότι στη θέση του θύματος θα μπορούσε να ‘τανε ένα απ’ τα’ αγόρια του, τον έβγαλε απ’ τα νερά του.
Σελ. 95 Γαβριήλ ggabs@web.de
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το οίδημα
Ο υπολογιστής παραμένει ανενεργός. Πανικοβάλλομαι.
Σελ. 100 http://www.emporas.blogspot.com/
«Πραγματικότητα»
Παραδόθηκε στο ηρεμιστικό – στην αλάνα ήταν οι δυο τους, όπως τότε, έτρεχαν και γελούσαν….
Σελ.108 http://ifigeneia.blogspot.com/
Πρωινό
Σελ.109 http://yiorgobs.wordpress.com/
Η ιστορία της triantara.blogspot.com
-Δηλαδή όλοι αυτοί οι χαρακτήρες στο μοτέλ δεν ήταν αληθινοί;;;
-(εκείνος τα παρατάει, πατάει το pause και προσπαθεί να της εξηγήσει) κοίτα. Ο τύπος ήταν σχιζοφρενής, εντάξει;
-Ναι.
-Όλοι οι χαρακτήρες ήταν μέσα στο μυαλό του, ναι;
Σελ.116 http://triantara.blogspot.com/
@microhard world@
Παρακολουθώ αυτή την κοπέλα, κάνω ό,τι κινήσεις κάνει και εκείνη, λίγο πριν ανοίξει τον υπολογιστή, γυρνάει και με κοιτάζει. Είμαι εγώ!!! Αυτή η κοπέλα είμαι εγώ!!!!!
Σελ.119 ΛΕΝΑ ΝΤΕΒΙΝΓΚΑ
Σύνδρομο Asperger
Βρε, στο ψαχνό! Γιατί ο Νικήτας δεν φέρνει είκοσι απ’ το σχολείο;
Διότι, πολύ απλά, διασπάται η προσοχή του απ’ αυτό που τον ενδιαφέρει. Το μόνο που τον ενδιαφέρει. Η ζωγραφική. Τα ψηφιδωτά. Η τέχνη.
Σελ. 136 ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ
Εκείνη δακτυλογράφησε πολύ μικρά αποσπάσματα απ’ τις δημοσιευμένες ιστορίες του διαδικτύου, λόγω έλλειψης χρόνου. Άλλωστε στόχος της ήταν να μάθουν όλοι γι’ αυτό το ξεχωριστό βιβλίο και να παραπέμψει τους φίλους της στις ιστοσελίδες τους.
Εκείνη τους ευχήθηκε «Καλή επιτυχία» με όλη της την καρδιά και ανέβασε το δικό της post, στο blog της.
