ΧΡΥΣΟΣ ΣΕ ΜΑΤ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗΣ - ΕΛΕΝΑ ΚΑΡΑΚΟΥΛΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΜΙΚΡΟΝ
Σήμερα έχω στα χέρια μου βιβλία ποίησης και, αν και όλη μέρα έβαφα και είμαι κουρασμένη, (πέρα απ' την μελαγχολία των ημερών), ξεφυλλίζοντάς τα, νιώθω μια περίεργη γαλήνη.
Δεν θα πω ότι μου την έφεραν τα ποιήματα, γιατί δεν πρόλαβα ακόμα να τα διαβάσω. Θα πω ότι ένιωσα μια γλυκιά νοσταλγία, γιατί θυμήθηκα την εποχή που ήμουνα μαθήτρια και πήγαινα στην Βιβλιοθήκη Ζαγοράς. Τότε, δανειζόμουν τόμους ποίησης και ξενυχτούσα, για να αντιγράψω σε δικά μου τετράδια, όσα περισσότερα ποιήματα μπορούσα, πριν τους επιστρέψω.
Πολλά απ' αυτά τα είδα μέσα σ' αυτό το βιβλίο και θυμήθηκα εκείνες τις στιγμές.
Σας ευχαριστώ κύριε Παναγιώτη γι' αυτή την ευκαιρία!
Συγχαρητήρια σε σας και στην Έλενα, γι' αυτή την επιλογή και συνάμα, συλλογή ποιημάτων!
Συγχαρητήρια σε σας και στην Έλενα, γι' αυτή την επιλογή και συνάμα, συλλογή ποιημάτων!
Φοβάμαι πως αν συνεχίσω το μπλόγκινγκ, θα ανατρέξω σ' αυτό πολλές φορές!
Θερμά συγχαρητήρια και σε σας κύριε Μανόλη Παπαπολύζο, που εκδίδετε τέτοια βιβλία!
Αυτό το βιβλίο είμαι σίγουρη πως θα το κρατήσω για δικό μου και δεν θα το χαρίσω σε καμία Δημόσια Βιβλιοθήκη, πράγμα που συνηθίζω με τα άλλα βιβλία. (Ούτε καν στην κόρη μου, που μου τα παίρνει!)
Ένα τέτοιο βιβλίο είναι κάτι που το ήθελα χρόνια!
Πολύ καλά κάνατε και περιλάβατε με το "έτσι θέλω" και ποίημα του κυρίου Παναγιώτη Καρακούλη! Καλλιτέχνης που "κοιτάζει" πίσω και αναγνωρίζει τους "άλλους", τους μεγάλους, αξίζει κι ο ίδιος και πάει μπροστά και "μεγαλώνει"!
Εγώ για σήμερα και λόγω της ξαφνικής Φυγής της πεθεράς μου, διαλέγω το ποίημα του Χάρη Βλαβιανού, ο δικός τους νεκρός:
Εγώ για σήμερα και λόγω της ξαφνικής Φυγής της πεθεράς μου, διαλέγω το ποίημα του Χάρη Βλαβιανού, ο δικός τους νεκρός: