Τις αγαπάω όμως τις ζούγκλες μου, κι έτσι!
Είπα στα λουλούδια μου να με περιμένουν, κι αυτά με περιμένουν!
Ανθίζουν, πετάνε νέα κλωνάρια, μου βγάζουν τα μάτια κι εγώ τους λέω: ΥΠΟΜΟΝΗ!
Η ζούγκλα του Βόλου ήταν ολάνθιστη τις μέρες του Πάσχα... που τρέχαμε στο Νοσοκομείο.
Αυτά τα λουλούδια μου έδιναν δύναμη και άντεχα.
Γι' αυτό τ' αγαπάω!