Ανοίγοντας ένα βιβλίο θα διαβάσεις μια ιστορία. Μπορεί να είναι φανταστική, μπορεί να είναι ιστορική, μπορεί να είναι ψεύτικη, μπορεί όμως και αληθινή.
Κρατώντας ένα βιβλίο στο χέρι σου, μπορείς να φανταστείς την διαδρομή του:
χειρόγραφα, συγγραφέας, εκδοτικός οίκος, τυπογραφείο, αποθήκες, βιβλιοπωλείο, φόρτωμα, ξεφόρτωμα, ράφια, αγορά, πώληση, δώρο, δανεισμός και άλλα πολλά..
Αυτή είναι η φυσιολογική διαδρομή ενός βιβλίου.
Υπάρχει όμως και η άλλη:
Εκείνη που κάποια βιβλία μένουν στις αποθήκες ή καταλήγουν στην πολτοποίηση.
Ένα βιβλίο που πέρασε από αμέτρητα εμπόδια είναι και το πρώτο βιβλίο απ’ τα δικά μου, το «Γράμμα στη μάννα με …δύο ν». Γι’ αυτό τ’ αγαπώ και το προσπαθώ τόσο πολύ, περιφρονώντας τα υπόλοιπα ή δεν κινούμαι για την έκδοση ενός νέου, με άλλο τίτλο. Γιατί αθώα ξεκίνησε και ο σκοπός του έγινε ιερός. (Δωρεές ή δώρα στη μνήμη της).
Το βιβλίο αυτό το έγραψα περίοδο 1991-1993. Από κει και πέρα διόρθωνα… και προσπαθούσα να βρω εκδοτικό οίκο. Έκλαψα πολύ γι’ αυτό το βιβλίο. Είτε γιατί δεν ήταν μόδα τότε τα ημερολόγια, είτε γιατί οι γραμματικές μου γνώσεις ήταν ελλιπής, (εφόσον δεν διάβαζα τότε βιβλία), είτε γιατί ένιωθα πως απέρριπταν την ζωή μου, είτε γιατί οι αλήθειες μου πόνεσαν συγγενείς και γνωστούς, είτε γιατί χρεώθηκα για τις δυο εκδόσεις, είτε γιατί δεν πήρα ποτέ τα λεφτά μου απ’ αυτά τα βιβλία, είτε γιατί τα χάριζα, είτε, είτε…
Πάντως έκλαψα πολύ.
Και τότε που μου το ζητούσε ο κόσμος και δεν είχα και τους το έδινα σε φωτοτυπία, είτε γιατί κανένας εκδότης δεν νοιαζόταν γι’ αυτό, είτε γιατί στις πολυκατοικίες που χτυπούσα τις πόρτες πουλώντάς το όταν μ’ είχαν πνίξει τα χρέη, δεν το αγόραζε κανείς, γιατί δεν τους ένοιαζε ο πόνος μου για την δική μου μάννα..
Και τότε που βρέθηκε ο κύριος Λευτέρης Καπώνης έκλαψα, αλλά τότε ήταν από χαρά. Ένας νέος εκδότης απ’ την Αθήνα, θα εξέδιδε με δικά του έξοδα το βιβλίο, θα… και θα…
Μετά, για δυο χρόνια το έκλαιγα πάλι, γιατί για βιβλίο της μάννας Τρίτη έκδοση έλεγα, μα κανένας δεν μπορούσε να το βρει…
Σήμερα πάλι έκλαψα…
Όταν τα είδα να γυρίζουν μερικά (344)* στο σπίτι μου, στο δωμάτιο της μάννας, ελεύθερα, μετά από δυο ολόκληρα χρόνια, ένιωσα πως μου έλεγαν την ιστορία τους…
και μου έδιναν το μήνυμά τους…
Ναι, χάρις στον κύριο Λευτέρη Καπώνη που έκλεισε τον εκδοτικό του οίκο, (γιατί δεν ξεχνάμε ότι δεν μπορεί να είσαι ταλαντούχος και ως συγγραφέας και ως σεναριογράφος και να είσαι και πετυχημένος εκδότης!) δεν τα έστειλε για πολτοποίηση, όχι μόνο τα δικά μου βιβλία, αλλά και των άλλων νέων συγγραφέων. Αντ’ αυτού, θα τα χαρίσει στο Ίδρυμα Βαρδινογιάννη κι εμένα μου χάρισε κάποια για να τα χειριστώ όπως εγώ θέλω.
Φυσικά, θα χαρίσω… (παλιά μου τέχνη κόσκινο…) αλλά έχω και τον φόβο:
Αν τελειώσουν, τι θα έχω στο μέλλον; Πάλι φωτοτυπίες;
Αυτό το βιβλίο έχει τόσο μεγάλη περιπέτεια που νομίζω αν την γράψω κάποτε, θα συγκινήσει πολύ πιο πολύ απ’ την ιστορία της μάννας.
…Τι να πω; Νιώθω σα να ήρθε η μάννα σήμερα στο σπίτι μου…
Γιατί…
χειρόγραφα, συγγραφέας, εκδοτικός οίκος, τυπογραφείο, αποθήκες, βιβλιοπωλείο, φόρτωμα, ξεφόρτωμα, ράφια, αγορά, πώληση, δώρο, δανεισμός και άλλα πολλά..
Αυτή είναι η φυσιολογική διαδρομή ενός βιβλίου.
Υπάρχει όμως και η άλλη:
Εκείνη που κάποια βιβλία μένουν στις αποθήκες ή καταλήγουν στην πολτοποίηση.
Ένα βιβλίο που πέρασε από αμέτρητα εμπόδια είναι και το πρώτο βιβλίο απ’ τα δικά μου, το «Γράμμα στη μάννα με …δύο ν». Γι’ αυτό τ’ αγαπώ και το προσπαθώ τόσο πολύ, περιφρονώντας τα υπόλοιπα ή δεν κινούμαι για την έκδοση ενός νέου, με άλλο τίτλο. Γιατί αθώα ξεκίνησε και ο σκοπός του έγινε ιερός. (Δωρεές ή δώρα στη μνήμη της).
Το βιβλίο αυτό το έγραψα περίοδο 1991-1993. Από κει και πέρα διόρθωνα… και προσπαθούσα να βρω εκδοτικό οίκο. Έκλαψα πολύ γι’ αυτό το βιβλίο. Είτε γιατί δεν ήταν μόδα τότε τα ημερολόγια, είτε γιατί οι γραμματικές μου γνώσεις ήταν ελλιπής, (εφόσον δεν διάβαζα τότε βιβλία), είτε γιατί ένιωθα πως απέρριπταν την ζωή μου, είτε γιατί οι αλήθειες μου πόνεσαν συγγενείς και γνωστούς, είτε γιατί χρεώθηκα για τις δυο εκδόσεις, είτε γιατί δεν πήρα ποτέ τα λεφτά μου απ’ αυτά τα βιβλία, είτε γιατί τα χάριζα, είτε, είτε…
Πάντως έκλαψα πολύ.
Και τότε που μου το ζητούσε ο κόσμος και δεν είχα και τους το έδινα σε φωτοτυπία, είτε γιατί κανένας εκδότης δεν νοιαζόταν γι’ αυτό, είτε γιατί στις πολυκατοικίες που χτυπούσα τις πόρτες πουλώντάς το όταν μ’ είχαν πνίξει τα χρέη, δεν το αγόραζε κανείς, γιατί δεν τους ένοιαζε ο πόνος μου για την δική μου μάννα..
Και τότε που βρέθηκε ο κύριος Λευτέρης Καπώνης έκλαψα, αλλά τότε ήταν από χαρά. Ένας νέος εκδότης απ’ την Αθήνα, θα εξέδιδε με δικά του έξοδα το βιβλίο, θα… και θα…
Μετά, για δυο χρόνια το έκλαιγα πάλι, γιατί για βιβλίο της μάννας Τρίτη έκδοση έλεγα, μα κανένας δεν μπορούσε να το βρει…
Σήμερα πάλι έκλαψα…
Όταν τα είδα να γυρίζουν μερικά (344)* στο σπίτι μου, στο δωμάτιο της μάννας, ελεύθερα, μετά από δυο ολόκληρα χρόνια, ένιωσα πως μου έλεγαν την ιστορία τους…
και μου έδιναν το μήνυμά τους…
Ναι, χάρις στον κύριο Λευτέρη Καπώνη που έκλεισε τον εκδοτικό του οίκο, (γιατί δεν ξεχνάμε ότι δεν μπορεί να είσαι ταλαντούχος και ως συγγραφέας και ως σεναριογράφος και να είσαι και πετυχημένος εκδότης!) δεν τα έστειλε για πολτοποίηση, όχι μόνο τα δικά μου βιβλία, αλλά και των άλλων νέων συγγραφέων. Αντ’ αυτού, θα τα χαρίσει στο Ίδρυμα Βαρδινογιάννη κι εμένα μου χάρισε κάποια για να τα χειριστώ όπως εγώ θέλω.
Φυσικά, θα χαρίσω… (παλιά μου τέχνη κόσκινο…) αλλά έχω και τον φόβο:
Αν τελειώσουν, τι θα έχω στο μέλλον; Πάλι φωτοτυπίες;
Αυτό το βιβλίο έχει τόσο μεγάλη περιπέτεια που νομίζω αν την γράψω κάποτε, θα συγκινήσει πολύ πιο πολύ απ’ την ιστορία της μάννας.
…Τι να πω; Νιώθω σα να ήρθε η μάννα σήμερα στο σπίτι μου…
Γιατί…
φεύγοντας η μάννα τότε, πήρε την θέση της ο αγώνας για το βιβλίο της.
Μάννα έγινε κι αυτό.
*
Μετά από πολλά χρόνια με ρωτούν αν νιώθω έτσι ακόμα.
*
Μετά από πολλά χρόνια με ρωτούν αν νιώθω έτσι ακόμα.
Όχι φυσικά! Τότε ένιωθα έτσι. Από τότε πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια. Τότε ήμουνα παιδί και τώρα κοντεύω να γίνω γιαγιά! Και τότε 31 χρονών ήμουνα, μα αισθανόμουνα πολύ παιδί.
Όσο έχεις κοντά την μάννα σου, παιδί θα νιώθεις…
Ευχαριστώ κύριε Λευτέρη! Για όλα!
Και για την «Βιτρίνα» σου!
Το νέο σου βιβλίο απ’ τις εκδόσεις Λιβάνη. Θα το διαβάσω και θα το παρουσιάσω και στο μπλογκ μου.
Καλοτάξιδο, Καλές εμπνεύσεις και πάντα επιτυχίες στους τομείς που αγαπάτε πιο πολύ! Οι εκδόσεις και οι πωλήσεις μπορεί να μην σας πήγαιναν, αλλά τα δικά σας βιβλία και τα σήριαλ, σας πάνε πολύ!
*
Επειδή στερήθηκα την βιτρίνα των βιβλίων μου στα βιβλιοπωλεία, γενικώς….
έκανα την δική μου βιτρίνα στο δωμάτιο της μάννας, εκεί που έζησε τον τελευταίο χρόνο (1991) και η ψυχούλα της πέταξε σαν το πουλάκι.
*
Σήμερα ένα σπουργιτάκι έπεσε απ’ την φωλιά του στο μπαλκόνι του δωματίου της …
Σήμερα η Τρίτη έκδοση του βιβλίου της, που βγήκε απ’ την Αθήνα, ήρθε σε πολλά αντίτυπα στο δωμάτιό της…
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή!
Όλα γίνονται για κάποιον σκοπό.
Και για την «Βιτρίνα» σου!
Το νέο σου βιβλίο απ’ τις εκδόσεις Λιβάνη. Θα το διαβάσω και θα το παρουσιάσω και στο μπλογκ μου.
Καλοτάξιδο, Καλές εμπνεύσεις και πάντα επιτυχίες στους τομείς που αγαπάτε πιο πολύ! Οι εκδόσεις και οι πωλήσεις μπορεί να μην σας πήγαιναν, αλλά τα δικά σας βιβλία και τα σήριαλ, σας πάνε πολύ!
*
Επειδή στερήθηκα την βιτρίνα των βιβλίων μου στα βιβλιοπωλεία, γενικώς….
έκανα την δική μου βιτρίνα στο δωμάτιο της μάννας, εκεί που έζησε τον τελευταίο χρόνο (1991) και η ψυχούλα της πέταξε σαν το πουλάκι.
*
Σήμερα ένα σπουργιτάκι έπεσε απ’ την φωλιά του στο μπαλκόνι του δωματίου της …
Σήμερα η Τρίτη έκδοση του βιβλίου της, που βγήκε απ’ την Αθήνα, ήρθε σε πολλά αντίτυπα στο δωμάτιό της…
Τίποτα δεν είναι τυχαίο σ’ αυτή τη ζωή!
Όλα γίνονται για κάποιον σκοπό.
