ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ

Αφήνω τον Στράτο Δουκάκη να σας μιλήσει με τον δικό του τρόπο για τον Θέμο και τον Μάκη, γιατί τα λέει μια χαρά και με εκφράζει:

http://www.emprosnet.gr/emprosnet/opinions/article.asp?cid=78&uid=2008012242333

Πάμε τώρα στα άλλα, στα δικά μου λάθη...

Οφείλω γενικώς μια συγγνώμη απ’ όλους τους μεταφραστές που μίλησα για την δουλειά τους, (κι εδώ και στην βιβλιοπαρουσίαση) χωρίς όμως να γράψω το όνομά τους. Μεγάλη και αδικαιολόγητη παράλειψη από μένα. Συνήθως δεν το κάνω εσκεμμένα, αλλά από βιασύνη.
Ένιωθα το έλλειμμα, μα έλεγα, σιγά, ποιος με διαβάζει; Λες κι αν γράψω εγώ το όνομά του που είμαι η τελευταία τρύπα της φλογέρας, κάτι θα βοηθήσει!
Κι όμως, δεν είναι έτσι. Η τελευταία τρύπα της φλογέρας είχε υποχρέωση να γράψει αμέσως, ότι η γυναίκα που με βοήθησε να διαβάσω τον Ζακ Πρεβέρ και να «κλέψω» τα «φιλιά» του, ήταν η κυρία Δέσποινα Καποδίστρια.

Ευχαριστώ τον Π.Κ: http://pakapodistrias.blogspot.com/

που με ενημέρωσε με το σχόλιό του ότι η μεταφράστρια Δέσποινα έχει μπλογκ: http://kapodistria.blogspot.com/

και έτσι μπορώ να της ζητήσω ΔΗΜΟΣΙΑ Συγγνώμη!
Θα μπορούσα να συμπληρώσω στο προηγούμενο ποστ, μα νομίζω πως της αξίζει δικό της!
Γιατί αν δεν υπήρχαν οι μεταφραστές, πώς θα μαθαίναμε εμείς τόσο ωραία ποιήματα και πεζά;
Πως θα συναντούσα εγώ τον Ζακ;
Πως θα γνώριζα εγώ τον Π. Κ;
Πως θα γνώριζα εγώ την Δέσποινα;
Πως θα ζητούσα συγγνώμη και για προηγούμενες τυχόν αμέλειες;

Υπόσχομαι παιδιά, δεν θα το ξανακάνω!

Ε, ρε ΖΑΚ ΠΡΕΒΕΡ, τι μου κάνεις!