Προκαταβολή των 107!

Απ' ότι είδα χθες που βγήκα για λίγο στο σεργιάνι, κυκλοφορούν δυο τρία παιχνίδια.
Δεν πρόλαβα να καταλάβω και πολλά, κατάλαβα πάντως ότι στο ένα ρωτάτε τα 7 κακά (της μοίρας μου) ελαττώματά μας, κάτι τέτοιο.


Επειδή εμένα απόψε με απασχολεί το πόσο εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί ο αυθορμητισμός μου, θα μιλήσω γι' αυτόν. Είμαι πολύ αυθόρμητη και εύκολα με παρεξηγούν. Είναι σίγουρα ελάττωμα, αλλά δεν μπορώ να το αλλάξω.
«Ίσως φταίνε τα φεγγάρια» που λέει και το τραγούδι, σήμερα μου έπεσαν μαζεμένες οι παρεξηγήσεις.
Θα σας πω την μία:
Πήγα να ταΐσω τα περιστέρια σε ένα πεζόδρομο, μούσκευα το ψωμί, ήμουνα στην τρελή χαρά που τα περιστέρια με πλησίαζαν (φαίνεται θα πεινούσαν πολύ, γιατί ο Θοδωρής Σαββατοκύριακο δεν δουλεύει) και πέρασε ένας κύριος. (Δες παλιότερο ποστ με ελεύθερα περιστέρια).
"Άντε" σκέφτηκα από μέσα μου, "πέρνα απ' την άκρη, μη μου τρομάξεις τα περιστέρια!"
Αυτός πέρασε απ' τη μέση και φυσικά τα τρόμαξε. Μέχρι να τελειώσει ο δρόμος γύριζε και με κοίταζε. Εκεί που είχαν κατεβεί τα περιστεράκια και τα «λέγαμε», ξαναπέρασε ο κύριος και με ξανακοίταζε. Μου χαμογέλασε, του χαμογέλασα κι εγώ αυθόρμητα, γιατί νόμιζα πως χάρηκε που τάιζα τα περιστέρια. Εγώ συνέχισα να μουσκεύω ψωμί και να βγάζω φωτογραφίες. Κάποια στιγμή, ενώ νόμιζα πως έφυγε, τον άκουσα πίσω απ’ την πλάτη μου, να μου μιλάει:
"Τα περιστέρια ταΐζεις;"
"Εσείς τι λέτε να κάνω κύριε;" του είπα αγριεμένη.
Να μην τα πολυλογώ, ο τύπος έκανε καμάκι!
Με θεώρησε εύκολη λεία.
Με τσάντισε και το θράσος του και πολύ περισσότερο που μου τρόμαξε τα περιστέρια.
Μερικοί άντρες είναι πολλοί αναίσθητοι!
Ερημικός δρόμος σου λέει, (στο κέντρο της πόλης όμως), μόνη της, χαμογελάει κιόλας, τα «θέλει»!
Αμ, δεν είναι έτσι "κύριος"!


Αυτό, σαν προκαταβολή των ελαττωμάτων μου.