"Ίσως αύριο" τα δύσκολα

Άλλα λέγαν τα κοκόρια και η γυναίκα δεν κατάλαβε καλά.
Το χαρτί έφυγε από κει.
Το παιδί δεν ήρθε. Συνεχίζει να μένει εκεί. Στο κρύο δωμάτιο.
«Ίσως αύριο…», είπε το παιδί που δεν κλαίει.
«Τότε… θα κολλήσω άλλο χαρτί!»


Η μέρα είναι εύκολη για την ξένη γυναίκα και για τα άλλα σπίτια, δίπλα.
Δίπλα, στο άλλο σπίτι, πάντα ήταν δύσκολα.
Και πάντα θα είναι, εφόσον σ’ αυτή τη ζωή, ακόμα και στον θάνατο, χρειάζεται το χρήμα.