Μια γυναίκα μέρες παρακολουθούσε τις αμυγδαλιές κι εκείνες, δεν άνθιζαν.
Την βαριά νύχτα είδε την διαφορά.
Περίμενε να ξημερώσει.
Εκείνες, οι ανθισμένες πια αμυγδαλιές, της είπαν πως άνθισαν για τον Θανάσση.
Για να μην κρυώνει σε κείνο το κρύο δωμάτιο.
Οι αμυγδαλιές άνθισαν.
Τα πουλιά κελαηδούν.
Η Λίζα γαυγίζει, κι ας την ταίσε η γυναίκα.
Το παιδί που δεν κλαίει έφυγε με το μηχανάκι.
Το σπίτι δίπλα σιωπηλό και κλειστό.
Τα άλλα σπίτια βουβά, όπως κάθε μέρα.
Κάποιοι ετοιμάζονται για δουλειά.
Κάποιοι σχολούν απ' τη δουλειά.
Κάποιοι ετοιμάζονται για να γιορτάσουν τις Απόκριες.
Τσικνοπέμπτη σήμερα.
Χρόνια Πολλά, Χρόνια Καλά σε όλα τα σπίτια...
Και η ζωή συνεχίζεται.
Έτσι είναι η ζωή.
