Ζητούμενο η επιτυχία

Απ' τα ανέκδοτα...

...«Μαμά, αύριο μη με ψάχνεις στο σπίτι. Θα λείπω όλη μέρα», μου είπε η Αφροδίτη σήμερα στο τηλέφωνο.
Δεν χρειαζόταν να την ρωτήσω. Κατάλαβα γιατί θα λείπει. Για να τα φέρουμε βόλτα και να φτάσουν να συντηρούμε δύο σπίτια αυτές τις δύσκολες εποχές και για να παραμείνει στην Αθήνα που το θέλει τόσο πολύ, έπρεπε να δουλέψει. Κάνει ιδιαίτερα Γαλλικών σε δυο κοπέλες, αλλά την μία την έχει από πέρσι και αύριο δίνει για κάποιο πτυχίο. Νομίζω το Ε. Αυτή τη βδομάδα έκαναν εντατικά και βράδυ συνήθως, γιατί η Αφροδίτη κρατάει κι ένα παιδάκι. Αύριο Κυριακή η κοπέλα θα δίνει όλη μέρα για το πτυχίο της και η Αφροδίτη θα είναι εκεί απ’ έξω να την περιμένει, να την ρωτάει, να την συμβουλεύει, να την ενθαρρύνει, να αγωνιά μαζί της.
«Κατάλαβα!» της είπα. «Δηλαδή θα κάνεις ότι έκανα κι εγώ σε σένα; Θα μπαίνει, θα βγαίνει, όλη μέρα κι εσύ θα την περιμένεις».
«Ναι, μαμά!»
«Ναι…» ήθελα να της πω, αλλά θυμάσαι αλήθεια τι έκανα εγώ σε σένα τότε;
Έμπαινες, έβγαινες, ήμουν εκεί έξω και σε περίμενα, να σ’ αγκαλιάσω, να σε στηρίξω και κάθε φορά που έβγαινες σου έδινα κι ένα δωράκι.
Θυμάσαι αλήθεια; Σε κάθε διάλλειμα κι ένα δαχτυλιδάκι, σκουλαρίκια, δεν θυμάμαι ακριβώς. Εσύ πρέπει να θυμάσαι καλύτερα. Ήταν τότε με το πτυχίο Αγγλικών, γιατί τα Γαλλικά τα έδινες στην Θεσσαλονίκη και ήταν η καθηγήτρια μαζί σου. Όσο εσύ έγραφες τις εξετάσεις σου, εγώ γέμιζα το ημερολόγιό μου με αγωνίες, ευχές και όνειρα για σένα.
Όχι, δεν ήμασταν πλούσιοι, αλλά έκανα το κουμάντο μου, για να σου δείξω μ’ αυτό τον τρόπο, ότι καταλαβαίνω τις θυσίες σου για το διάβασμα και το έβλεπα σαν επιβράβευση, πέρα απ’ την αγκαλιά.
Είχες θυσιάσει καλοκαίρια και καλοκαίρια για αυτές τις ξένες γλώσσες. Αγγλικά και Γαλλικά.
«Ναι, μαμά, θα κάνω καλοκαιρινά, αλλά θα μου πάρεις ποδήλατο μετά. Ναι μαμά, θα κάνω εντατικά, αλλά θα πάω εκδρομή στη Γαλλία μετά…»
Αλήθεια, θυμάσαι;
Ναι, παιδί μου! Αρκεί να μάθεις γράμματα! Να σταθείς στον κόσμο!

Το καταλαβαίνω το παιδί.
«Καλή επιτυχία και στις δυο σας!» της είπα «γιατί την χρειάζεστε και οι δυο! Η επιτυχία της θα είναι και δική σου, το ξέρω…», συμπλήρωσα.
Ήθελα να της πω, όπως και η δική σου αποτυχία θα είναι και δική μου αποτυχία… αλλά δεν το είπα.