Μάστιγα η ανορεξία

Απ' τα ανέκδοτα...

...Βλέπω τελευταίως στην τηλεόραση πολλά κορίτσια σκελετωμένα που ακόμα και πεθαίνουν από ανορεξία και τρέμει η ψυχή μου. Αλλά ευτυχώς η δικιά μου έχει τεμπελίτιδα στο να μαγειρεύει και τσιγκουνίτιδα στο να ξοδεύει τα λεφτά της για φαί. Απ’ αυτό το φαί κάνει η κυρία οικονομία και γεμίζει η ντουλάπα. Τι νομίζεις; Δεν το ξέρω; Προτιμά να χαλάσει τα λεφτά της σε καλλυντικά, βιβλία, θέατρα, κινηματογράφο, ταινίες, σιντι, ρούχα και κυρίως παπούτσια (αυτό είναι το φετίχ της), παρά να τα δώσει στο μάρκετ και στον χασάπη. Ε, για πού να πρωτοφτάσουν αυτά που στέλνει η μαμά και ο μπαμπάς, εφόσον το παιδί έχει τόσα ενδιαφέροντα; Οικονομία λοιπόν απ’ το φαί για να μη στερηθεί όλα αυτά που την ευχαριστούν.
Τόσο μυαλό έχει.
Τόσο μυαλό έχω.
Δεν αλλάζει κάτι, όσο και να το συζητάς.
Κι αυτή η μάστιγα που χτυπάει τα κορίτσια τελευταίως, από κάποιο λόγο ξεκίνησε. Τι νομίζεις; Πολύ θέλει; Με ανακουφίζει το γεγονός που η δικιά μου δεν έχει κόμπλεξ με το σώμα της κι άμα βρει καλό φαί, ζητάει και δεύτερο πιάτο. Μάλιστα απαιτεί και σαλάτα όταν είμαι εγώ κοντά της. «Μα, Αφροδίτη μου, έχουμε να κάνουμε καθαριότητα. Τι την θέλεις τώρα την σαλάτα; Το βράδυ που θα φάμε χαλαρά» της λέω όταν πάω για λίγο και βιαστικά στην Αθήνα. «Όχι. Θέλω και σαλάτα, απ’ τα χεράκια σου! Θέλω να με περιποιηθείς!» η απαίτησή της. Και την περιποιούμαι. Τι να κάνω; Αλλά νευριάζω όμως όταν βλέπω πως έμεινε το φαί και άδειασε όλη την σαλάτα. Τι να πεις…
Άβυσσος η ψυχή των μαμάδων, άβυσσος και η ψυχή των παιδιών.