ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

11/5/2008 Η Γιορτή της Μητέρας

Αιδεσιμότατε,
Αγαπητή Δήμαρχε,
Αγαπημένα μου παιδιά,
αγαπημένες μου κυρίες,
αγαπημένες μου μανούλες που σήμερα γιορτάζετε!
Πολύχρονες! Να είστε γερές και ευτυχισμένες!
Να ζήσετε να χαίρεστε τα παιδιά σας και τις οικογένειές σας!
Σήμερα η Ένωση Γυναικών Ζαγοράς κάλεσε και μένα στη δική σας γιορτή.
Την ευχαριστώ από καρδιάς γι’ αυτή την τιμή! Εκτός της πολύ σημαντικής για όλους μας μέρα, είμαι πολύ συγκινημένη και γι’ αυτό. Που λόγω της γιορτής της μάνας, με φέρατε στην πατρίδα μάνα και κοντά στη δική μου μάνα. Δεν μένω σταθερά εδώ, δεν είναι τα παιδιά κοντά μου για να μου χαρίσουν κι εμένα λουλούδια σήμερα, όπως θα σας χαρίσουν τα δικά σας παιδιά σε λίγο, γι’ αυτό ξεχνάω ότι είμαι και η ίδια μάνα κι ότι κι εγώ γιορτάζω. Εγώ άλλωστε, ήρθα σαν παιδί. Άλλωστε γι’ αυτό νομίζω με καλείτε. Γιατί σαν παιδί έγραψα ένα βιβλίο για τη δική μου μάννα και σεις με τιμάτε συχνά γι’ αυτό. Μου δίνετε τον λόγο και την ευκαιρία να ‘ρθω κι εγώ κοντά στη δική μου μάνα, να της ανάψω ένα κερί, να της χαρίσω ένα λουλούδι, αν και ξέρω ... πως το καλύτερο δώρο της είναι αυτή η στιγμή… εδώ, κοντά σας!

Η δική μου μάννα, η Αφροδίτη, η μάννα με δύο ν, όπως την αποκάλεσα στα βιβλία μου μετά την Φυγή της, έχει 17 ολόκληρα χρόνια που Έφυγε από κοντά μου. Δεν την ξέχασα ποτέ. Δεν ξεχνιέται ποτέ η Μάνα. Απλά, ο γιατρός χρόνος γιάτρεψε την μεγάλη πληγή και δεν αιμορραγεί πια. Τα σημάδια όμως έμειναν και θα παραμείνουν για πάντα, όχι μόνο σε μένα, αλλά σε όλα τα παιδιά που δεν την έχουν πια κοντά τους.

Αυτές τις μέρες η οικογένειά μας είναι πολύ στεναχωρημένη, γιατί χάσαμε πολύ γρήγορα και ξαφνικά την πεθερά μου. Αύριο έχουμε τα εννιάμερα και στο χωριό το γιορτάζουν με πολλούς καλεσμένους και όλα πρέπει να είναι έτοιμα.
Όταν μου τηλεφώνησε η κυρία Έφη Πανοπούλου και την ευχαριστώ γι’ αυτό, δεν ήξερα αν θα μπορέσω να έρθω, λόγω του φρέσκου πένθους και των ετοιμασιών αυτής της ιδιαίτερης γιορτής.
Μετά το ξανασκέφτηκα. Έπρεπε ν’ αφήσω στην άκρη τις δουλειές μου και να τρέξω σ’ αυτό το κάλεσμα. Έπρεπε να το κάνω χάρη της δικής μου Μάννας, αλλά και χάρη της Άλλης Μάνας, της Ελένης! Έπρεπε να σας μιλήσω και για την Άλλη Μάνα που Έφυγε πριν λίγες μέρες, την πεθερά μου, την μάνα του άντρα μου, που ήταν και δική μου μάνα.
«Να την αγαπάς» μου είχε πει η δική μου μάννα πριν Φύγει, «γιατί αυτή θα πάρει την θέση μου τώρα που θα φύγω».
Και την αγάπησα για πολλούς λόγους. Πρώτον γιατί ήταν και η ίδια μάνα και τις μανάδες τις σεβόμαστε, αλλά κυρίως γιατί ήταν η μάνα του άντρα μου. Εκείνη τον γέννησε, τον πόνεσε, τον μεγάλωσε, τον έκανε παλικάρι για να τον παραδώσει σε μένα, να γίνει σύζυγός μου, να γίνει πατέρας των παιδιών μου!
Έπρεπε να ‘ρθω, να κάνω πέτρα την καρδιά μου, να μην κλάψει, γιατί είναι φρέσκια αυτή η πληγή και να σας πω λίγα λόγια για τις μανάδες τις δικές μου και τις μανάδες όλου του κόσμου.
Είμαι καλεσμένη λοιπόν εδώ σήμερα για να σας μιλήσω για την μάνα και την γιορτή της.
Δεν σας κρύβω πως νιώθω άβολα απέναντι σε τόσες μανάδες.
Αν τα μπερδέψω λίγο… συγχωρήστε με!

Την γιορτή της μητέρας την γιορτάζουμε την δεύτερη Κυριακή του Μάη και την οφείλουμε στην έμπνευση μιας γυναίκας απ’ την Φιλαδέλφεια της Αμερικής που λάτρεψε την δική της μάνα. Το όνομά της Ana Jarvis. Με αφορμή τους δικούς της αγώνες, έχουμε την ευκαιρία να τιμούμε κι εμείς τη δική μας μάνα, μια συγκεκριμένη μέρα.
Έτσι σήμερα την τιμούμε, την ευγνωμονούμε και την ευχαριστούμε για ότι μας έχει προσφέρει πλουσιοπάροχα και ακούραστα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Η μάνα είναι το πιο αγαπημένο και πολύτιμο πλάσμα στον κόσμο μας. Την ύπαρξή μας σ’ αυτή τη ζωή σ’ Εκείνη την χρωστάμε. Η μάνα είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο της αληθινής, της πιο βαθιάς αγάπης. Η μάνα είναι η κολώνα μιας οικογένειας. Αυτή στηρίζει, αυτή ξαγρυπνά, αυτή για όλα. Η μάνα είναι υπεύθυνη για το μεγάλωμα και την ανατροφή μας. Η μάνα είναι ο πρώτος δάσκαλος της ζωής μας. Η μάνα μας μεγάλωσε με τα αυθεντικά υλικά της, με την χωρίς όρια αγάπη της, την τρυφερότητα, την αυτοθυσία, τον πόνο, το δάκρυ, το χαμόγελο, την προσφορά, την υπομονή, την καρτερία, την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, τον έπαινο, την ελπίδα. Με το χάδι της, την καλοσύνη της, το βλέμμα της, τα λόγια της, την ανάσα της, ζεσταίνει το σώμα και την ψυχή μας. Η μάνα είναι το απάνεμο λιμάνι του κάθε παιδιού και στην αγκαλιά της θα βρούμε ασφάλεια και σιγουριά. Είναι το σταθερότερο στήριγμα στη ζωή μας. Είναι μια μεγάλη καρδιά που χτυπάει πρώτα για μας και μετά για Κείνη. Είναι τα δυο μάτια που θα μας θαυμάσουν, τα δυο χείλη που θα μας παινέψουν, τα δυο αφτιά που θα μας ακούσουν χωρίς να μας κρίνουν, τα δυο χέρια που είναι πάντα έτοιμα να μας αγκαλιάσουν. Η αγκαλιά της είναι πάντα ανοιχτή να μας ζεστάνει, να μας ισσοροπήσει, να μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε την δύσκολη πορεία της ζωής μας. Σε Κείνη θα ανοίξουμε την καρδιά μας, σε Κέινη θα εμπιστευτούμε τα όνειρά μας, τα μυστικά μας, τις απογοητεύσεις μας. Εκείνη θα μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε, να παλέψουμε, να πετύχουμε, γιατί εκείνη πραγματικά το θέλει. Εκείνη θα μας συμβουλέψει, Εκείνη θα είναι το πρότυπό μας για όσο ζούμε, με τα λόγια της, τις κινήσεις της, ακόμα και με τη σιωπή της. Εκείνη είναι το χώμα, εκείνη η ρίζα, εκείνη και το λίπασμα για να δυναμώσουμε. Ένας ανεκτίμητος θησαυρός είναι η Μάνα και τυχεροί είναι όσοι την έχουν. Η μάνα μας είναι η ζωή μας η ίδια. Η μάνα μας είναι το παν. Μας έδωσε κομμάτι απ’ το σώμα της, ανάσα απ’ την ανάσα της, ζωή απ’ τη ζωή της. Φαί απ’ το φαγάκι της, όνειρα απ’ τα δικά της. Και τι δεν έδωσε και δεν δίνει η κάθε μάνα στο παιδί της!
Την είπαμε: Μητέρα, μαμά, μανούλα, μάνα!
Μάνα, μια τόση δα λεξούλα με τέσσερα γράμματα, μα κρύβει μέσα της όλη τη δύναμη του κόσμου. Μια μάνα γέννησε εμάς, μια μάνα γέννησε τους γονείς μας, μια μάνα γέννησε τους ανθρώπους που αγαπάμε, μια μάνα γέννησε τους συνανθρώπους μας, μια μάνα γέννησε τους δασκάλους μας, μια μάνα γέννησε τους ηγέτες μας, μια μάνα γέννησε και τον Χριστό μας, η Παναγία μας. Δεν είναι τυχαίο που πολλές φορές τις συγκρίνουμε. Δεν είναι τυχαίο που μαζί με το «Βόηθα Παναγιά μου», λέμε και «Βόηθα μάνα μου!»
Ένας επίγειος Θεός είναι η μάνα μας! Μικροί μεγάλοι, μπροστά στη μάνα μας αισθανόμαστε παιδιά. Δεν είναι τυχαίο που νιώθουμε μεγάλοι μόνο όταν εκείνη Φεύγει.
Σήμερα δεν πρέπει να ξεχάσουμε καμία μάνα! Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε εκείνες που Έφυγαν, εκείνες που έχασαν τα παιδιά τους, εκείνες που υποφέρουν, εκείνες που ζουν πολέμους, που πεινούν, που διψούν, που είναι άστεγες, που ζουν στα γηροκομεία.
Να μη ξεχάσουμε τις χωρισμένες μητέρες, τις εργαζόμενες, τις πολύτεκνες. Να μη ξεχάσουμε τις γυναίκες που προσπάθησαν πολύ για να γίνουν μάνες και απέτυχαν. Να μη ξεχάσουμε τις μάνες που υιοθέτησαν και μεγάλωσαν ξένα παιδιά σαν δικά τους. Να μη ξεχάσουμε τις μανάδες στα χωριά ΣΟΣ που μεγαλώνουν σαν δικά τους παιδιά, ομάδες παιδιών. Να μη ξεχάσουμε τις πεθερές, γιατί μάνες είναι κι εκείνες! Να μη ξεχάσουμε τις μάνες γιαγιές που μεγαλώνουν τα παιδιά μας και είναι δυο φορές μάνες.
Να ευχηθούμε σε όλες Χρόνια Πολλά και υγεία και αν ξέχασα κάποιες, οι μάνες δεν περιμένουν αναγνώριση για να συνεχίσουν ν’ αγαπούν ακούραστα τα παιδιά τους.

Τι να πω εγώ για την Μάνα;
Τόμοι βιβλίων και ποιημάτων έχουν γράψει μεγάλοι και τρανοί γι’ αυτή!

Ο Βίκτωρ Ουγκώ είπε ότι «Η Μάνα είναι η καρδιά της ανθρωπότητας».


Ο Γκαίτε είπε:«Μόνο οι λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν. Όταν σ’ ένα λαό καταπέσει η μητρότητα, σε τίποτε δεν ωφελεί όλη η άλλη παιδεία. Η κατάπτωση της μάνας είναι η δύση και η παρακμή ενός λαού».


Ο Μπαλζάκ γράφει: «Ποτέ στη ζωή σας δεν θα συναντήσετε περισσότερη στοργή, πιο βαθιά, πιο αφιλοκερδή, πιο πραγματική από εκείνη της μητέρας σας». «Η καρδιά της μητέρας είναι μια άβυσσος, στο βάθος της οποίας βρίσκεται πάντα η συγνώμη», είπε ο ίδιος.


Ο Άγγελος Βλάχος

μετέφρασε το ποίημα

του Σίλερ:

Η καρδιά της μάννας

Ένα παιδί, μοναχοπαίδι αγόρι,
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη.
-Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, παιδιά,
μ’ αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου,
της μανας σου να φέρης την καρδιά
να ρίξω να την φάη το σκυλί μου.
Τρέχει ο νειός, την μάνα του σκοτώνει
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει
και τρέχει να την πάη μα σκοντάφτει
και πέφτει ο νειός κατάχαμα με δαύτη.
Κυλάει ο γυιός και η καρδιά κυλάει
και την ακούει να κλαίη και να μιλάη.
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
-Εχτύπησες, αγόρι μου;…
και κλαίει!


Ο Λαπαθιώτης, έγραψε:

Τα δάκρυα
Δεν είναι τίποτα στο σπίτι, Μάνα μου
να μη Σε φέρνει ολάκερη στη σκέψη,
- και μήτε τίποτα στη ζωή μου, Μάνα μου
που να μη τόχεις κάπως σημαδέψει.
Κι ούτε που κάνω βήμα, τώρα, Μάνα μου,
χωρίς οι λογισμοί Σου να με ζώσουν
καθώς αγγίζω ή αντικρύζω, Μάνα μου
το καθετί που μεταχειριζόσουν.
Κι όχι το καθετί, μονάχα, Μάνα μου,
δικό Σου, είναι μονάκριβο για μένα,
μα ως και τα μέρη, που περνούσες, Μάνα μου,
κι εκείνα τα θαρρώ σαν αγιασμένο.
Κι όχι τα μέρη εκείνα, μόνο Μάνα μου,
κάτι, για μένα, έχουν του παραδείσου,
- μα ως και τον ίδιο τον εαυτό μου, Μάνα μου,
τον αγαπώ, γιατί ήτανε παιδί Σου...


Ο Γεώργιος Μαρτινέλλης έγραψε:

Η Μάνα

Μάνα κράζει το παιδάκι
Μάνα ο νιος και μάνα ο γέρος.
Μάνα ακούς σε κάθε μέρος
Α! τι όνομα γλυκό!

Τη χαρά σου και τη λύπη,
Με τη μάνα τη μοιράζεις,
Ποθητά την αγκαλιάζεις,
Δεν της κρύβεις μυστικό.

Εις τον κόσμο άλλο πλάσμα,
Δε θα βρεις να σε μαντεύει,
Σαν τη μάνα που λατρεύει,
Σαν τη μάνα που πονεί.

Την υγειά της, τη ζωή της,
Όλα η μάνα τα’ αψηφάει,
Για το τέκνο π’ αγαπάει,
Για το τέκνο που φιλεί.

Όπου τρέχεις πάντα η μάνα
Με το νου σε συντροφεύει
Σε προσμένει, σε γυρεύει
Μ’ ανυπόμονη καρδιά.

Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια
Την ποτίζεις την καημένη
Πάντα η μάνα σ’ ανασταίνει
Με τα ολόθερμα φιλιά.

Δυστυχής όποιος τη χάνει,
Ο καημός είναι μεγάλος.
Σαν τη μάνα δεν είν’ άλλος,
Εις τον κόσμο θησαυρός.

Κι όποιος μάνα πια δεν έχει
Μάνα κράζει στ’ όνειρό του.
Πάντα μάνα στον καημό του,
Ειν’ ο μόνος στεναγμός!


Χρόνια πολλά λοιπόν στην κάθε μάνα που γιορτάζει σήμερα!
Όσα παιδιά την έχετε δίπλα σας, σκύψτε, αγκαλιάστε την και φιλήστε την.
Όσα παιδιά (μεγάλα και μικρά) θα την δείτε αργότερα, χαρίστε της ένα λουλούδι.
Κάποιον κήπο θα βρείτε στο δρόμο σας. Ακόμη κι ένα αγριολούλουδο θα της δώσει μεγάλη χαρά. Δώστε το και πείτε της ένα «ευχαριστώ» κι ένα « σ’ αγαπώ». Αν δεν βρίσκετε λόγια, δώστε της σιωπηλά το λουλούδι και ένα φιλί. Εκείνη θα καταλάβει, όλα όσα δεν είπατε.
Και που είστε; Κόψ’ τε κι ένα δεύτερο! Χαρίστε το στον μπαμπά! Χωρίς Εκείνον, δεν θα υπήρχε η μαμά!
Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα σε όλες τις μανούλες του κόσμου!
Και σ’ αυτές που Έφυγαν, Αιωνία τους η μνήμη!

Αν υπάρχει χρόνος και θέλετε, θα ήθελα να σας διαβάσω ένα κείμενο που δημοσίευσε σήμερα η εφημερίδα ΘΕΣΣΑΛΙΑ, για να τιμήσω την πεθερά μου.

(Ναι!!!
Σας ευχαριστώ!!!)


Το διάβασα:
http://kiklaminovounou.blogspot.com/2008/05/blog-post_2838.html


Να είστε όλοι σας καλά και σας ευχαριστώ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Γιορτάζει η μάνα σήμερα!
Γιορτάζει όλη η πλάση!
****
(Είχε υπέροχη μέρα! Οι δυο μαννάδες χάρηκαν!)