Η φοιτητική ζωή είναι ωραία

Απ' τα ανέκδοτα...

..... «Μάθε παιδί μου γράμματα» έλεγε η αγράμματη μάννα σε μένα.
«Πάρε κορίτσι μου το πτυχίο», λέω εγώ στην κόρη μου. Κάθε μάνα πάντα θα επιθυμεί κάτι καλύτερο για το παιδί της. Έτσι πάνε οι γενιές, προς το καλύτερο και όλο και πιο μορφωμένες θα είναι οι καινούργιες. Αρκεί μέσ’ την τόση μόρφωση να παραμένουν Άνθρωποι με συναισθήματα, πράγμα που χάνεται και δεν καταλαβαίνω το γιατί.
Ασύγκριτες οι νέες εποχές μ’ αυτές του παρελθόντος. Τότε η μόρφωση ήταν δύσκολη, ενώ τώρα πολύ πιο εύκολη. Τα σημερινά παιδιά λες και γεννιούνται πιο έξυπνα. Μια τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, μια ο τύπος, μια οι μορφωμένοι γονείς, όλο και ανεβαίνουν τα επίπεδα. Αλλά, ακόμη σε πολλές οικογένειες παραμένει πρόβλημα η μόρφωση των παιδιών τους, λόγω του οικονομικού. Τελικά είναι και θέμα ταξικό η μόρφωση, ακόμα, κι ας έχουμε 2008.

Οι διαφορές ανάμεσα στις γενιές είναι ότι τα δικά μας παιδιά, δεν έχουν καταλάβει καλά τις θυσίες των γονιών τους. Εμείς, τότε, καταλαβαίναμε και αναγνωρίζαμε περισσότερο. Επειδή τα περισσότερα παιδιά σπουδάζουν, το θεωρούν δεδομένο ως υποχρέωση των γονιών τους, ενώ θα έπρεπε να είναι υποχρέωση του κάθε κράτους. Ο κάθε γονιός κάνει ότι μπορεί, ακόμα και παραπάνω απ’ ότι μπορεί. Δεν θέλει να στερήσει τίποτα στο παιδί του, πόσο μάλλον την μόρφωση. Τι να καταλάβει όμως το παιδί, όταν οι γονείς του δεν του έχουν στερήσει τίποτα; Και τι θα το πειράξει το παιδί, αν πάρει το πτυχίο ένα χρόνο ή ακόμα και δυο χρόνια αργότερα; Ξέρω τόσα παιδιά που παρέμειναν για χρόνια φοιτητές, ζώντας εις βάρος της οικογένειας.

Η Αφροδίτη μου, καλά τα πάει, ευτυχώς! Τέσσερα χρόνια είναι η σχολή της, κάτι οι απεργίες, κάτι ο έρωτας, μας πήγαν στα έξι χρόνια. Δυο τρία μαθήματα μας έμειναν. Που θα πάει; Θα τα περάσουμε κι αυτά!
Ξέρεις τι ωραία που είναι η φοιτητική ζωή;
«Άλλο πράγμα!», λένε.
«Το καλύτερο ενθύμιο ζωής», λένε οι φοιτητές και όλοι οι πτυχιούχοι.

Πήγαμε μια μέρα με την Αφροδίτη μόλις ήρθε στο Βόλο να κάνει εξετάσεις αίματος και άκουσα την μικροβιολόγο να την συμβουλεύει:
«Ζήσε την φοιτητική σου ζωή, όσο πιο πολύ μπορείς! Αυτή θα θυμάσαι!» της έλεγε και μένα είχαν σηκωθεί οι τρίχες μου. Άκου συμβουλή από μορφωμένη γυναίκα και μάνα συγχρόνως! Αμ, θα μου πεις, με τη δουλειά που σπούδασε εκείνη, «έχει χεστεί στο τάλιρο!» που λένε. Τι να την νοιάξει αν το παιδί της κάνει τα διπλάσια χρόνια να τελειώσει; Το οικονομικό το έχουν λύσει. Αλίμονο σε μας!