Να λοιπόν, γιατί αγάπησα την Ιουστίνη

Την Ιουστίνη την συνάντησα για πρώτη φορά στον ρίντερ.
Την βρήκα στα σχόλια και είδα πως μεταξύ τους υπήρχε μια παρεξήγηση. Επειδή ήξερα αρκετά τον ρίντερ, επισκέφθηκα το μπλογκ της Ιουστίνης για να την γνωρίσω περισσότερο, κι αν μπορούσα με τον τρόπο μου να λύσω την παρεξήγηση.
Εκεί είδα μια κοπέλα γεμάτη αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό της και συγχρόνως δυναμική. Υπερασπιζόταν το δίκιο της και το βιβλίο της με τίτλο «Ψηλά τακούνια για πάντα», με ψυχή και δόντια κι αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Εκεί την θαύμασα!
Τελικά λύθηκε η παρεξήγηση μεταξύ των δύο και έγιναν και φίλοι, χωρίς βέβαια τη βοήθεια την δικιά μου! Ο ρίντερ έκλεισε για κάποιους λόγους το μπλογκ του,
αλλά ευτυχώς πότε πότε μας θυμάται! (Ρίντερ, δεν το πήρα είδηση το νέο ποστ!)

http://www.diavazo.blogspot.com/

και η Ιουστίνη ξανοίχτηκε στο μπλογκ της, μας μίλησε για τη ζωή της και την γνωρίσαμε όλοι μας καλύτερα, μέχρι που έγινε αγαπημένη φίλη μας.
Μάθαμε για τα βιβλία της, τα διαβάσαμε, είδαμε το πόσο πλούσια σε αισθήματα είναι, πόσο απλό παιδί παρέμεινε, πέρα απ’ την μόρφωση και τις διασημότητες.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γι’ αυτή τη φιλία που με δένει μαζί της:
Τι δουλειά έχω εγώ (η αλεπού στο παζάρι) και που ταιριάζουν οι ζωές μας;
Θα έλεγα πουθενά.
Την μόρφωση, την πολυτέλεια, τα πλούτη, τα ταξίδια της, ο τρόπος της ζωής της, οι διάσημοι φίλοι της, ακόμα και ο τρόπος και ο τόπος που συγγράφει τα βιβλία της, ούτε στα όνειρά μου δεν τα έχω δει. (Όπως μάλλον, δεν έχει δει κι εκείνη τη δική μου ζωή!).
Συζητώντας μαζί της όμως, με κάνει και νιώθω άνετα. Μπορεί να καταλάβει και να ακούσει τα της δικής μου ζωής, κι εγώ να κάνω το ίδιο.
Αυτό μας ένωσε. Η απλότητά της και η ανωτερότητα της ψυχής της και όχι του επιπέδου της ή της τσέπης της
Στη ζωή μου δεν έχω κάνει φιλίες που το χάσμα της καθημερινότητάς μας είναι τεράστιο. Συνήθως εγώ φεύγω.
Δικό μου το πρόβλημα…
Με την Ιουστίνη όμως, νιώθω καλά και θα μείνω. Δεν μ’ ενοχλεί αυτή η διασημότητα που κουβαλάει, γιατί δεν το κάνει για επίδειξη, ούτε για να με πληγώσει ή να με ταπεινώσει. Αυτή είναι η ζωή της, αυτή είναι η Ιουστίνη, αυτή είναι η φίλη μου! Την δέχτηκα όπως ακριβώς είναι, όπως κι εκείνη δέχτηκε εμένα.
Χαίρομαι με τις χαρές της και λυπάμαι για τις λύπες της. Το ίδιο κάνει κι εκείνη. Αυτό είναι το αλάτι της φιλίας μας και εφόσον έχουμε απ’ αυτό που είναι βασικότερο, δεν μετράνε οι διαφορές μας.
Μάλλον, μας συμπληρώνουν!
Διαβάζοντας τα βιβλία της, πέρα απ’ την μόρφωσή της και τις γνώσεις της, βγαίνει πολύ συχνά η Ιουστίνη Άνθρωπος κι αυτό έχω αγαπήσει. Τα υπόλοιπα τα έχω θαυμάσει.
Αν δεν την γνώριζα, ίσως να μην είχα διαβάσει το «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΒΑΝΑΣ», γιατί με μελαγχολούν τα ταξίδια που κάνουν και περιγράφουν άλλοι, ενώ δε θα τα δουν τα μάτια τα δικά μου.(Ένα «κάτι», το έπαθα Ιουστίνη μου με τις ΑΓΟΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ). Μ’ άρεσε όμως, που το βιβλίο αυτό είχε τη ματιά της Ιουστίνης στον παράγοντα Άνθρωπο (πως νιώθει, τι βλέπει, τι θυμάται) και όχι ονόματα καταστημάτων και πόλεων κ.λ.π.
Σ’ αυτό το βιβλίο η Ιουστίνη μου έδωσε ότι είχα ανάγκη πραγματικά να πάρω.
Την συγχαίρω και την Ευχαριστώ γι’ αυτό!

Καλοτάξιδο Ιουστίνη μου το νέο σου βιβλίο!

Το μπλογκ της Ιουστίνης για να την γνωρίσετε, να την αγαπήσετε κι εσείς, είναι εδώ:

http://ioustini.blogspot.com/

Υγ. Είχα ανάγκη να πω δυο παραπάνω λόγια γι’ αυτή την κοπέλα. (Και λίγα είναι. Δεν θέλησα να αναφερθώ περισσότερο στα προσωπικά μας, στην συνάντησή μας, στην στήριξή της και σε ότι άλλο μας ενώνει!)